44ste Open De Bethune: zware kost
Zeven spelers van Leuven Centraal trokken naar Béthune om Kerstmis van zich af te schudden en zich voor te bereiden voor een nieuw jaar vol spetterend schaak. Van tornooien spelen word je beter en het Open van Béthune staat niet meteen bekend als een “walk in the park”, en dit jaar was het niet anders. Het tornooi was andermaal volgestouwd met, goed getrainde, hypergemotiveerde deelnemers. Sommigen spreken met enige overdrijving van “de hel van Béthune”, en het winkelcentrum, annex sportzaal, waar het tornooi elk jaar plaatsvindt, heeft wel wat van het Colosseum, dat gedachten aan gladiatoren en “morituri te salutant” oproept). Er is stevig geschaakt en de partijen waren vaak hardbevochten, de zenuwen gespannen. Toch straalde het gebeuren sereniteit uit: prachtige, ruime speelzaal, mooie houten stukken op houten borden voor iedereen, veel oude bekenden van vorige gelegenheden.
De stad Leuven was in Béthune ook dit jaar weer bijzonder goed vertegenwoordigd. De buren van Dolle Toren overtroefden de op zich indrukwekkende delegatie van Leuven Centraal zowel in aantal als in sterkte. Veel spelers van Dolle Toren deden het bovendien bijzonder goed. Zo kaapte IM Rein Verstraeten in de hoofdgroep de tweede prijs weg, voor de neus van een reeks grootmeesters. Alle uitslagen zijn te vinden op de webstek van het tornooi.
Zoals in de voorgaande edities, werd het deelnemersveld onderverdeeld in drie groepen. De A-reeks was voorbehouden voor spelers met een rating van meer dan 1900. Spelers met een rating van minder dan 1700 konden terecht in de C-reeks. Daartussenin was er dan de B-reeks, voor spelers met een rating tussen 1600 en 2000. Sommige spelers (deze met een rating tussen 1900 en 2000, en deze met een rating tussen 1600 en 1700) konden dus kiezen in welke reeks ze zouden aantreden. Er speelde niemand van Leuven Centraal in de A-reeks. De B-reeks goed bevolkt met clubgenoten: Kevin Demiddele, Maarten Wouters, Khoi Nguyen, Bart Persoons en ikzelf. Bert Talloen en Tri Khoi Nguyen (vader van Khoi) speelden in de C-reeks.
B-Reeks (voor spelers met een elo tussen 1600 en 2000)
Khoi Nguyen (1717): 6 op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Orville Docquier (BEL) | 1653 | 1 |
| 2 | Claude Zerbib (FRA) | 1808 | 1 |
| 3 | Eric Manet (FRA) | 1893 | 0 |
| 4 | Gerrit Legemaat (NED) | 1915 | 1 |
| 5 | Arthur Dupont (FRA) | 1984 | ½ |
| 6 | Daniel Knol (NED) | 1791 | ½ |
| 7 | Maxime Müller (FRA) | 1870 | ½ |
| 8 | Philippe Meuriot (FRA) | 1765 | ½ |
| 9 | Marius Voinea (FRA) | 1782 | 1 |
| TPR: 67% vs. 1829 = 1951 | 6 | ||
Khoi heeft hier wellicht zijn beste tornooi tot dusver gespeeld. Hij draaide constant voorin mee, en werkte zijn partijen nauwgezet en met veel geduld af. De manier waarop hij telkens weer een licht voordelige stelling op een rustige en vastberaden manier in zijn voordeel beslechtte maakte indruk. Een TPR van 1951 in dit hypergemotiveerde deelnemersveld is ronduit prachtig.
Wat volgens mij hielp: de algemene atmosfeer van rust die in de speelzaal hing, en daarbuiten. Insiders zullen wel weten wat ik hiermee bedoel. Khoi had duidelijk veel plezier in het schaakspel.
We laten de superlatieven verder best achterwege, want voor we het weten komen we dan terecht bij “verwachtingen”. Vaak duikt dat woord samen met Khoi’s naam op in dezelfde zin. Pas nog in een schaaktijdschrift. Het is dan niet Khoi die iets verwacht, maar de persoon die de zin uitspreekt of neerschijft. Over een jongen van tien jaar. Aan zulke mensen zeg ik: zorg maar eerst dat je je eigen verwachtingen over jezelf inlost.
Kevin Demiddele (1880): 5 op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Marius Voinea (FRA) | 1782 | 0 |
| 2 | Titoine Farthouat (FRA) | 1741 | 0 |
| 3 | Ward Wambecq (BEL) | 1611 | 1 |
| 4 | Marc Kocur (BEL) | 1728 | 0 |
| 5 | Diane Famel (FRA) | 1670 | 0 |
| 6 | Stef Renkens (BEL) | 1660 | 1 |
| 7 | Jermen Laffaille (FRA) | 1666 | 1 |
| 8 | Stefan Roosen (BEL) | 1709 | 1 |
| 9 | Sven Wambecq (BEL) | 1690 | 1 |
| TPR: 56% vs. 1695 = 1735 | 5 | ||
Kevin’s tornooi verliep zeer merkwaardig en niet altijd even voorspoedig, op zijn zachtst gezefd. Hij schrijft het hieronder zelf van zich af, gevolgd door een partij.
Ik startte rampzalig met 1 op 5. Daarna kon ik nog 4 partijen op rij winnen, maar het blijft toch een tornooi om snel achter mij te laten.
- In een stelling die de computer als 0.00 evalueert, loop ik even naar het bord naast ons om een dame te lenen. Ik promoveer een pion, die meteen wordt geslaan, en ik breng de dame terug. Wanneer ik terug bij mijn bord kom, doe ik meteen mijn zet en blunder een stuk. Game over.
- Ik offer twee pionnen voor een aanval. De aanval wordt afgeslagen maar ik win de pionnen wel terug. De laatste sla ik echter op het verkeerde moment en zo kom ik in een verloren toreneindspel terecht.
- Tegen Ward, een jeugdspeler van Dolle Toren. Ward weet zich op het bord meer dan overeind te houden tegen mij, maar het kost wel wat tijd op de klok, waardoor hij eerder dan ik in tijdsnood komt. Daarin loopt het mis: hij snoept een vergiftigd pionnetje en verliest terstond een toren. Pijnlijk, na zo’n sterke partij en voor mij niet de leukste manier om een punt binnen te halen.
- Zeer sterke partij van mijn Belgische tegenstander. Ik verlies nodeloos twee pionnen en probeer nog aan te klampen maar hij maakt het netjes af, zonder blunders of fouten (dixit de Lichess analyse).
- Ik kom goed uit de opening tegen een Franse jeugdspeelster, maar verkwansel het dan opnieuw. Ik moet eerst de kwaliteit geven (dacht ik; bleek niet te kloppen) en daarna twee stukken voor toren en pion waarna we in een eindspel komen van toren en vier pionnen tegen toren, paard en drie pionnen waaronder een dubbelpion. Ik weet me er uit te redden, verpruts ergens onderweg nog de winst, maar loop in de val en word na een lange thriller in wederzijdse tijdsnood mat gezet. Tenminste, dat dacht ik! Nadat ik haar de hand schud vraagt ze mij verbijsterd waarom ik niet Ke8 speel… Computerevaluatie: 0.00.
- Ook de clubgenoten van Leuven Centraal beleven geen toptornooi. Ik ontmoet dus Stef op één van de laatste borden. Ik misspeel de opening en sta meteen voor een moeilijke keuze: eeuwig schaak geven of aanvaarden dat ik slechter sta en me terug in de partij proberen te knokken. Ik kies uiteindelijk voor de tweede optie. Stap voor stap lukt dat en uiteindelijk win ik een pion. Het blijft echter ‘grinden’ om winstkansen te sprokkelen. Het wordt ook een time scramble, waarin ik mijn klok tot op 10 seconden zie gaan, maar wel met mijn pionnetje kan promoveren in het toreneindspel, als laatste nog spelend bord in de hele zaal. Opnieuw een onprettig punt, wegens afgepakt van een clubgenoot.
- Opnieuw geen hoogstaande partij. Na wat gekwakkel kom ik in een paard en loper vs paard en loper eindspel terecht waarin ik 2 pionnen voor kom. Het risico op remise loert steevast om de hoek en het is een huzarenstukje met opnieuw de nodige Stockfish-vraagtekens maar uiteindelijk win ik de resulterende pionnenrace met het gewenste resultaat.
Van links naar rechts: Kevin, Bart, Khoi, Bert, Stef en Maarten. Tri Khoi ontbreekt helaas op de foto, want hij heeft ze genomen.
- De enige ronde waarin alles volgens plan verliep. Ik kan de stelling volledig sluiten terwijl mijn tegenstander zeer moeilijk met zijn stukken aan de koningsvleugel kan, waar ik rustig mijn aanval kan opzetten. Hij geeft op nog voor die doorcrasht. Mijn enige korte partij van het tornooi.
- Ik ontmoet Sven, vader van mijn tegenstander uit ronde 3. Het spelverloop is eigenlijk heel gelijkaardig bij vader en zoon. Op het bord is het spannend en ben ik zeker niet de baas, maar ik bouw wel een mooi voordeel op de klok op, dat in tijdsnood zijn tol eist: ook Sven snoept een vergiftigd pionnetje. Daardoor krijg ik een aanval waarin ik een kwaliteit en een pion win.
Maarten Wouters (1791): 4 op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Eric Manet (FRA) | 1893 | 0 |
| 2 | Halim Ekici (TUR) | 1699 | ½ |
| 3 | Diane Famel (FRA) | 1670 | 1 |
| 4 | Ava Vandekerckhove (BEL) | 1604 | 1 |
| 5 | Robert Six (FRA) | 1615 | 0 |
| 6 | Jakov Shved (FRA) | 1675 | 1 |
| 7 | Yanis Grit (FRA) | 1715 | 0 |
| 8 | Johan Busschots (BEL) | 1818 | 0 |
| 9 | Myron Alidis (FRA) | 1672 | ½ |
| TPR: 44% vs. 1707 = 1690 | 4 | ||
Net als vele anderen, is Maarten Wouters vaste klant in Béthune, en tussen de partijen zorgt hij voor de nodige kleur in de groep, met talloze grappen en grollen.
Ook Maarten zal wellicht niet onverdeeld gelukkig zijn met zijn prestatie. In de eerste tornooihelft verliep alles nog redelijk naar wens. Naar het einde van het tornooi zakte Maarten echter weg.
Maartens tegenstander van ronde 4 was blind en ik was er getuige van wat een gedoe het wordt voor blinde spelers als eenmaal zij in tijdnood geraken. “Op increment spelen” is voor hen nagenoeg onmogelijk. Zelf heb ik ook eens verloren gestaan tegen een blinde schaker. Maar mijn tegenstander kwam in tijdnood. “Ik stel remise voor omdat ik geen tijd meer heb“, klonk het plots. Een aanbod dat ik met beide handen aannam.
Bart Persoons (1720): 3½ op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Servaas D'Hooge (BEL) | 1665 | ½ |
| 2 | Robert Six (FRA) | 1615 | 0 |
| 3 | Brice Gandreuil (FRA) | 1617 | 0 |
| 4 | Ward Wambecq (BEL) | 1611 | ½ |
| 5 | Mohamed Khairi Youssef (FRA) | 1712 | 0 |
| 6 | Claude Zerbib (FRA) | 1808 | 1 |
| 7 | Frederic Coatanea (FRA) | 1814 | ½ |
| 8 | Jermen Laffaille (FRA) | 1666 | 1 |
| 9 | Christilla Rousseau (BEL) | 1641 | 0 |
| TPR: 39% vs. 1683 = 1597 | 3½ | ||
Bart zegt van zichzelf dat hij op tornooien een diesel is. Als je zijn uitslagen bekijkt, zou er wel eens iets van waar kunnen zijn.
Het “traag op gang komen” kan je vrij letterlijk nemen. Naar gewoonte begint Bart zo rond zet tien zeeën van tijd te nemen, waarna te tijdnoodfase al snel om de hoek komt loeren. En als je dan alles “nog eens goed wil checken” terwijl je op increment speelt, dan loopt het wel eens mis. Zo is Bart zowel in ronde twee als in ronde drie “door zijn vlag gegaan”, zoals schakers dat plachten te zeggen.
In de tweede helft van het tornooi was de diesel duidelijk warmgelopen, en geraakte misschien wel oververhit, want in de laatste ronde liep een doldrieste koningsaanval zich te pletter.
Stef Renkens (1660): 2½ op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Iris Ciarletta (FRA) | 1718 | 0 |
| 2 | Brice Gandreuil (FRA) | 1617 | ½ |
| 3 | Mounir Arres Mouti (FRA) | 1764 | 0 |
| 4 | Fabrice Bernini (FRA) | 1797 | ½ |
| 5 | Bernard Aubert (BEL) | 1789 | ½ |
| 6 | Kevin Demiddele (BEL) | 1880 | 0 |
| 7 | Claude Zerbib (FRA) | 1808 | 1 |
| 8 | Vincent Vallet (FRA) | 1761 | 0 |
| 9 | Mark Christiaens (BEL) | 1857 | 0 |
| TPR: 28% vs. 1777 = 1604 | 2½ | ||
Ik was de enige speler van Leuven Centraal die op grond van elopunten kon kiezen in de B-reeks, dan wel in de C-reeks aan te treden. De keuze ging naar de “moeilijke weg”, en moeilijk is het ook geworden, ook al omdat het paringsprogramma er, hoewel ik op de onderste borden zat te spelen, telkens weer op papier stevige tegenstanders voor me uitpikte.
Voor mij was het het tornooi van al te vaak “net niet”. Mijn verliespartijen waren lang: respectievelijk 55, 45, 87, 43 en 70 zetten, ofte een gemiddelde van 60. Mijn koning omleggen na vijf uur of meer zwoegen deed ik telkens weer met diepe teleurstelling. Toen Kevin me in ronde zes na een zeeslang van 87 zetten welgemeend toevertrouwde dat ik goed gespeeld had, kwam er van mijnentwege in plaats van hoffelijkheid enkel een bits antwoord: dat dat “goed spelen” mij geen fluit oplevert, want het resultaat is en blijft een nul. Ondertussen had ik mijn koning in twee willen breken. Niet netjes. Ik kan het alleen maar mezelf verwijten, en hoef daar mijn tegenstander niet mee lastig te vallen, zelfs al is dat een clubgenoot. De winnaar verdient een felicitatie. Punt.
De partij van ronde acht was mijn “snelste” nederlaag. Een heel didactische partij, knap afgewerkt door de winnaar. Mijn tegenstander (met wit) speelt het door zwartspelers geminachte “Londen” systeem. Ik weet dat tegenwoordig redelijk goed aan te pakken en kom behoorlijk uit de opening. En dan blijkt de witspeler de stelling beter te begrijpen. Even twijfelen en ik kom er niet meer aan te pas.
C-Reeks (voor spelers met een elo van minder dan 1700)
Bert Talloen (1409): 5½ op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Philippe Billet (FRA) | 1514 | ½ |
| 2 | Alexander Ghisa (BEL) | 1519 | ½ |
| 3 | Cedric Giraud (FRA) | 1147 | ½ |
| 4 | Arthur Desfontaine (FRA) | 1161 | 1 |
| 5 | Thales Foulon (BEL) | 1022 | 1 |
| 6 | Diego Garcia (FRA) | 1491 | ½ |
| 7 | Dylan Bocquet (FRA) | 1199 | 0 |
| 8 | Jeffrey Knol (NED) | 1158 | 1 |
| 9 | Christian Coudenis (FRA) | 1473 | ½ |
| TPR: 61% vs. 1298 = 1398 | 5½ | ||
Bert is back, bitches! De dip van het Open van Leuven is helemaal weggewerkt. Bert heeft in Béthune een regelmatig en degelijk tornooi afgewerkt.
Dat blijkt misschien niet uit de TPR van Bert, die maar “gewoontjes” lijkt. Vergis u niet: veel van de deelnemers hadden een elo die toch wel heel erg laag was, en niet representatief voor de eigenlijke speelsterkte. Dat was bijvoorbeeld zeker en vast het geval voor de tegenstander uit ronde vijf.
Eigenlijk is het een beetje jammer dat de C-reeks vanuit het standpunt van de B-spelers helemaal aan de andere kant van de zaal zat te spelen (de A-reeks had postgevat in het het midden van de zaal). Zo was “even gaan kijken” naar het bord van Bert of Tri Khoi een flinke wandeling.
Tri Khoi Nguyen (1288): 4½ op 9
| Ronde | Tegenstander | ELO | Resultaat |
|---|---|---|---|
| 1 | Jeffrey Knol (NED) | 1158 | ½ |
| 2 | Alexandre Dyboff (FRA) | 1010 | 1 |
| 3 | Jacques Renaud (FRA) | 1474 | ½ |
| 4 | Diego Garcia (FRA) | 1491 | ½ |
| 5 | Erik Gjymshana (BEL) | 1487 | 0 |
| 6 | Els Baekelandt (BEL) | 1532 | 1 |
| 7 | Ludovic Rys (FRA) | 1475 | ½ |
| 8 | Vincent Boucquillon (FRA) | 1395 | 0 |
| 9 | Daniel-Noel Dupont (FRA) | 1344 | ½ |
| TPR: 50% vs. 1374 = 1374 | 4½ | ||
Tri Khoi heeft het beste gedaan wat je kan doen als vader van een zoon die meedoet aan een schaaktornooi: zelf ook meespelen, net zoals in Maastricht en Charleroi. Beter de concentratie richten op het eigen schaken, waar weliswaar heel wat zenuwen aan te pas komen, dan uw kas op te vreten in de tribunes of in de wandelgangen.
Blijkbaar frequenteert Tri Khoi zeer vaak chess.com, waar hij dan aan het blitzen slaat. OTB-schaak (Over-The-Board) is dan inderdaad heel andere koek (en eigenlijk ook veel rijker en leuker, denk ik dan).
Tri Khoi heeft een goede prestatie neergezet, die hopelijk naar veel meer smaakt.
En wie weet begint Khoi’s moeder binnenkort ook met schaken.
Tot volgend jaar!
Volgend jaar is er weer een Open de Béthune. En wie er dit jaar de teleurstellingen heeft opgestapeld weet het zeker: volgend jaar zal het wel lukken!