Ik vind het wat vreemd wanneer een sterke tegenstander, nadat hij vermoedelijk toch een dik uur in de auto heeft gezeten om op een mooie zondag te komen schaken, met wit vanaf zet 1 geen enkele ambitie aan de dag legt. Slecht geslapen? Ziekjes? Zeer aan de goesting? Of was hij misschien zo onder de indruk van de GM die wij voor de gelegenheid op bord 1 hadden getoverd? Nog voor zet 10 worden de dames geruild. In een open, volledig symmetrische stelling stel ik remise voor. Huh?? Mijn tegenstander weigert?! Welke beestje heeft die opgedaan? Ijlt hij? Plots ziek van ambitie? Ik neem snel 1,5 m in acht.
Links en rechts van mij ziet het er goed uit. Ralf heeft op het bord al groot voordeel en ook op de klok groeit de kloof. Bij Maarten vooral zeer groot voordeel op de klok, zijn tegenstander is er namelijk niet. Denkt die van thuis te kunnen werken?
Ook verderop weinig vuiltjes aan de lucht. Benjamin heeft een zeer speelbare stelling, min of meer in evenwicht. Anton staat een tikkeltje beter. Eddy heeft een prachtige Aljechin, ik denk dat hij zowaar zelfs gelijk staat. In een positioneel ingewikkelde, en wat ik zou noemen principiële stelling, lijk Abel lijkt iets beter te staan. Andere principes bij Romain, maar ook hij staat oké. Hij heeft goed spel voor een geofferde pion.
Mijn tegenstander komt stilaan weer bij zijn positieven – een vaccin gevonden denk ik dan – en stelt zelf remise voor. Ik schrijf het halfje op. Niet veel later kan Maarten een vol punt bijschrijven. Voor ik mijn keel ga ontsmetten, kijk ik nog even rond.
Ralf heeft er misschien niet het maximale uitgehaald maar hij staat nog steeds duidelijk beter, op stelling en op de klok. Eddy kan ondertussen aanspraak maken op een voordeeltje, en bij de rest eigenlijk weinig verandering. Ik ga met vertrouwen naar de bar, geen hoog-risicocontacten.
Of toch?
Bij Anton bloedt het kleine voordeeltje samen met de stelling dood. Remise. Op zich geen erg, maar Eddy’s stelling ligt plots op palliatieve. Een geblunderde kwal is terminaal. En ook zeer besmettelijk voor de zwartspelers.
Abel heeft wit en wint dus. Maar ook Benjamin en Romain worden richting 40ste zet door het blundervirus geveld.
Ineens moet Ralf winnen om een 4-4 uit de brand te slepen. Die partij speelt zich af aan de andere kant van de zaal en dat blijkt net voldoende social distancing. Zwart maakt een slepende ziekte door maar komt er uiteindelijk wel bovenop. Rond zet 80 wordt het punt gedeeld.
Weer met het kleinste verschil verloren. Een epidemie zou je denken.
We bengelen onderaan het klassement en volgende zondag spelen we tegen een rechtstreekse degradatiekandidaat. We hebben een booster nodig.
