Verslaggever: Kevin Demiddele
Op zondag 4 februari speelden we tegen ploeg 3 van Europchess, de club van de Europese Commissie, in het C.I.E., een soort vrijetijdsoord in een sjieke villawijk in Overijse. Al schakend ziet een mens nog eens iets van de wereld. Onze tegenstanders waren vier Spanjaarden.
Boris en zijn tegenstander speelden alsof de Spaanse inquisitie hen op de hielen zat. Na een uur stonden meer dan zestig zetten op het bord en hadden beide spelers, op hun increment na, nauwelijks iets van hun tijd gebruikt. Helaas voor Boris trok hij aan het kortste eind.
Ondertussen was mijn tegenstander zijn siësta wat uitgelopen, want hij arriveerde veertig minuten te laat aan het bord. Na een lauw remisevoorstel, volgde een voorspelbaar scenario. Lange tijd ging het gelijk op, maar naarmate de tijdscontrole dichterbij kwam, moest mijn tegenstander sneller beginnen spelen. De ging ten koste van de accuraatheid en ik had ruimschoots de tijd om hem dat betaald te zetten met een welgemikte tomatenregen. Nog voor hij de bevrijdende veertigste zet bereikte, gooide hij zijn strandhanddoek in de ring.
Bij Bart en Ruben zag het er ondertussen redelijk goed uit, dus ik was erg hoopvol. Als een volleerde toreador won Bart vakkundig een pion, dan een kwaliteit, dan een stuk, en hield de vijandige vrijpionnen in bedwang. Clean win en 2-1 voor ons.
Helaas verzamelden er zich donkere wolken boven Ruben zijn bord. Hij was zijn initiatief, samen met twee pionnen, kwijtgeraakt. Maar de wetenschap dat hij de teamwinst nog kon binnenhalen, liet hem volharden en aanklampen, en aanklampen, en aanklampen… Het werd leeg en donker in het C.I.E., maar kijk, er verscheen een toreneindspel met twee pionnen minder. Ruben zijn tegenstander maakte er een beetje paella van, die niet was opgewassen tegen Rubens patatas bravas. Onze benjamin flirtte met de vlag en speelde zelfs een zet met letterlijk nog één seconde op de klok (mijn hart!), maar het loonde allemaal de moeite. Eén pion werd teruggewonnen, één paar torens werd afgeruild en zo kwamen we in een stelling met een pion minder, maar die ‘pot remise’ was. Het duurde nog even vooraleer zijn tegenstander vrede kon nemen met zijn verdict en daarmee zijn team de boot in liet gaan, maar uiteindelijk konden we alweer met 2 punten huiswaarts keren. Ole!