Verslaggever: Kevin Demiddele
Voor alle uitslagen, kijk op de website van het tornooi.
Schaaktoernooien zijn de laatste tijden voor spelers van Leuven Centraal vaak een sociale aangelegenheid, waar we met een gezellig groepje naar toe trekken; gedeeld speelplezier en bij tijden schouders om op uit te huilen. Dat is deze keer anders. De interesse in Wachtebeke was laag en Stef, die ook was ingeschreven, moest omwille van spijtige omstandigheden ter elfder ure verstek laten gaan. En dus trok ik op 18 februari in mijn eentje richting Wachtebeke, om als solitaire wolf de clubkleuren te verdedigen.
De toernooizaal met vooraan de meesterreeks, knap gewonnen door de Franse Sophie Milliet. Daarna groepen B, C, D, E en tenslotte de open reeks.
Wachtebeke is om nog andere redenen anders dan de meeste tornooien. Zo is het aanbod aan accommodatie rond Wachtebeke, wel… onbestaande. Vergeet het maar om op wandelafstand van de speelzaal een hotelkamer te boeken. Ik koos een budgetvriendelijke AirBnb net over de grens in Nederland als uitvalsbasis voor dit tornooi met een aparte tornooiformule. Geen open Zwitsers tornooi, maar een gesloten tienkamp. Alle spelers worden op basis van elo rating onderverdeeld in reeksen van tien, waarin iedereen tegen iedereen speelt, met op voorhand bepaalde paringen voor het hele toernooi. Voor mij een primeur. Onlangs donderde ik, alweer, stevig naar beneden op de elo-ladder en zo kom ik in reeks D terecht, als hoogst genoteerde speler. Een beetje druk om te winnen dus, maar normaal gezien wel de mogelijkheid om een mooi resultaat neer te zetten tijdens deze zes dagen. Want ja, zo lang duurt het tornooi. Afwisselend twee en één partij(en) per dag, voor een totaal van negen stuks. De optionele blitz- en rapid-tornooitjes laat ik wijselijk aan me voorbij gaan.
Niet alleen onder Leuvenaars is dit tornooi minder populair. Slechts een zestigtal spelers neemt deel. Maar dat maakt het niet minder gezellig: tafelkleedjes op de tafels en prachtige, zware houten borden en stukken die uitnodigen om kwaliteitsschaak te spelen in de iets te sober verlichte turnzaal. Nog een unicum overigens: geen jeugdspelers! Niet verboden, maar afgeleid door het gelijktijdig Belgisch jeugdkampioenschap in Blankenberge. Ik zal niet de enige geweest zijn die in deze gesloten formule de ondergeklasseerde jeugd niet heeft gemist. Je kent dat wel, van die knaapjes die bijna recht moeten staan om een stuk op de achtste rij te zetten met – yeah right – 1800 elo. Blijf daar van weg 😉
Ik start in goede vorm aan het tornooi want heb mijn voorbije tien partijen (Béthune, clubavond en interclub) allemaal gewonnen. Benieuwd dus hoe lang ik deze streak nog kan volhouden. Nog wel eventjes, zo blijkt, want ik win mijn eerste vijf partijen vrij clean, zonder ooit slechter te komen staan. Daarmee kom ik alleen aan de leiding, met één achtervolger met 4,5.
In ronde zes gaat het dan toch mis. Ik blunder in de opening en probeer nog uren aan te klampen maar moet in het eindspel uiteindelijk toch de duimen leggen. Gelukkig verliest de achtervolger ook waardoor ik alsnog eerste sta met 5 op 6, nu met twee achtervolgers met 4,5, die nog tegen elkaar moeten en waarvan ik nog tegen één moet spelen (tegen de andere verloor ik).
Aan het werk tegen een Duitse tegenstander in ronde 4. Don’t mention the war.
In ronde zeven win ik een lange partij maar allesbehalve clean. Ik snoep een pionnetje terwijl het winstplan elders lag. In ruil voor het pionnetje krijgt mijn tegenstander een aanval, die gruwelijk gevaarlijk bleek en had kunnen doorslaan volgens de computer, maar die deed niet mee. Mijn opponent speelde het net niet nauwkeurig genoeg en nadat de aanval uiteindelijk was afgeslagen en nog een pionnetje verloren was gegaan, was het snel voorbij.
Het was al even geleden dat ik nog eens op een prijsuitreiking mocht opdraven. Heel democratische prijzen trouwens, want gelijk voor alle reeksen behalve de meesterreeks.
In ronde acht, ik geef het toe, sta ik een salonremise toe om de reekswinst veilig te stellen want in ronde negen kan ik helaas niet spelen omdat een deelnemer uit mijn reeks er na ronde drie de brui aan gaf; een nadeel van deze formule.
En toen… ging ik heel alleen terug naar mijn AirBnb. Geen schaakmakkers om samen mee te vieren. Dat doet me des te meer appreciëren hoe goed de sfeer doorgaans is. En zo zal het zeker weer zijn op onze volgende afspraak; wat mij betreft waarschijnlijk het Pinkstertoernooi in Maastricht. Hopelijk zijn de schaakgoden me dan even goed gezind.
Heel flitsende combinaties speelde ik niet echt. Daarom een diagram van een gemiste combinatie, gelukkig door de tegenpartij. Ronde 7: ik sta een pion voor maar zit in de penarie. Ik speelde net Te3. Beste zet, maar verliezend. It was my lucky day, want mijn tegenstander blundert met d4 en na Txf3 Txf3 Pe1 zijn de meubels gered en valt de d-pion ook nog. Wat was de winnende combinatie dan wel?
Oplossing: Txh3+ wint. Wat wit ook doet, volgt er Dxg4. Daarna verschillende varianten waarin d4 zowel een stuk op e3 bedreigt als Ld5 mogelijk maakt en ‘black crashes through’. Allebei gemist, maar goed, dit was dan ook de D-reeks :p
En kom, ook eentje waarin ik wel de juiste voortzetting zag. Wit heeft zich al verzwakt met g3 en denkt nu zijn problemen te kunnen oplossen met h3. Goed plan?
Oplossing: nope. Pe5 dreigt Lxd4 en Pf3+. Mijn tegenstrever speelde Kf1, waarna Lxd4 groot voordeel voor zwart geeft. Hij blunderde echter meteen de partij weg met hxg4. Hij wachtte niet op Lxb2 om op te geven. Vermoedelijk Pf3 gemist na het geplande Ld4? Het kan allemaal in de D-reeks 