Op de zesde speeldag trad Leuven 6 met een licht gewijzigde samenstelling voor de dag: Tim (Slechten), bezig met examens, werd vervangen door Arne (Vanormelingen).

Op bord 1 offerde de tegenstander al vroeg in de partij een stuk tegen twee pionnen. Aysajan vermoedde dat het offer correct was, maar zwart liet na de bewijsvoering waterdicht te maken. Dat bleek voldoende voor wit om de partij comfortabel uit te fietsen.

Kleine problemen zijn ook grote problemen in het schaken! Op bord 2 toonde Ehsan aan dat één zwakte kan volstaan om een partij te winnen. Het begon met een gelijkachtige stelling waarin wit wel een geïsoleerde pion had. De isolani eerst afstoppen, dan onder vuur nemen, om de pion vervolgens te winnen, leverde een beproefd recept naar winst in het eindspel op.

Op bord 3 hield mijn tegenstander gelijke tred tot de eerste zetten van het middenspel. Net op het moment dat ik me bedacht dat zwart de opening (een Caro-Kann Panov attack) eigenlijk goed had aangepakt, ondanks de keuze voor een minder gespeelde variant, volgde een moment van concentratieverlies en kon ik een stuk afsnoepen. Zwart kon zich niet meer herpakken en liet zijn Koning naar het midden van het bord vluchten waar ik met behulp van Torens en pionnen het net kon sluiten.

Op bord 4 heeft Arne zijn eerste partij voor Leuven 6 zeker niet gemist. Een in mijn ogen hachelijke situatie in het middenspel werd eerst koelbloedig geneutraliseerd, om dan naar een pionnenrace en Dame-eindspel te gaan waarin zwart aan het langste eind trok. Knap gedaan!