De tweede ploeg heeft zondag onterecht een nederlaag geleden tegen Namen 3.

We begonnen reeds met wat tijdsachterstand aan de partij omdat ook in het landelijke Flawinne de fiets voor één dag koning was: er was een kermiskoers aan de gang waardoor we eerst wat plaatselijke rondjes reden. We mochten immers niet tegen de richting van de koers rijden en kregen dan het advies om de coureurs maar te volgen.

Namen speelde voor een keer niet op hun gebruikelijke locatie, en dat was er zondag erg aan te merken. Er waren twee kleine zaaltjes, waarvan één werd opgeofferd als bar en analysezaal. Dat zorgde er voor dat een zestal ploegen als haringen in een ton opeengepakt hun partijen moesten afhaspelen. De borden en klokken stonden zo dicht bij elkaar dat je er zelfs geen kopje koffie kon neerzetten. Sommige spelers moesten noodgedwongen in een hoek van 90° schrijven omdat er geen plaats was om het notatieformulier recht te leggen. Daarnaast was het jammer genoeg onmogelijk om eens rond te lopen en de andere partijen te bekijken. Als je even naar buiten wou, moest je je leterlijk tussen de mensen doorwringen.

Dit had natuurlijk ook invloed op de schaakborden, en Bart Van Praag was hier een duidelijk slachtoffer van. Bart zat naast Jan, die op zijn beurt tegen een oudere heer schaakte die uit verstrooidheid wel eens Bart zijn klok indrukte in plaats van zijn eigen. Wanneer Bart, gefocused op zijn bord, dan na een kwartier het euvel opmerkte, gebaarde zijn tegenstander van krommen aas. Dit gebeurde tot drie keer toe en pas de derde keer had Bart door hoe de vork in de steel zat. Zijn tegenstander had wel al de hele tijd door wat er aan de hand was, maar profiteerde van de verstrooidheid van zijn ploeggenoot. Een paar zetten later viel Bart door zijn vlag in een gelijke stelling. Hier was een ferme portie protest op zijn plaats geweest, maar Bart verklaarde achteraf dat hij toch niets had kunnen bewijzen.

Gelukkig had Patje toen al de klus geklaard op zijn bord. Jammer genoeg heb ik niets van zijn partij gezien.

Ik was zelf eigenlijk de enige die, gezien de stelling op het bord, met recht en rede had mogen verliezen. In een zeer onorthodoxe Siciliaan kwam ik met zwart al snel dubieus te staan. Wit offerde zeer terecht een kwaliteit, waarna hij veel beter stond dank zij zijn machtig loperpaar en de vele zwaktes in de zwarte stelling. Enige onnauwkeurigheden, alsmede de tijdsnood zorgden echter voor een algemene afruil, waarna zwart eenvoudig het eindspel won met de kwaliteit meer.

Jan stond lang tijd goed, maar liet zich naar verluid op domme wijze een stuk afsnoepen.

Steven had het geluk dat zijn tegenstander heel passief aan de partij begon. Steven kreeg al snel een ruimtevoordeel en het leek er op dat hij zijn tegenstander op de koningsvleugel onder de voet ging lopen. Het zwakke spel van zijn tegenstander nodigde Steven jammer genoeg uit tot een erg verzwakkend b4, waarvan hij de consequenties niet goed had doorgerekend. Dit was voldoende voor zijn tegenstander om de rollen om te draaien. Het ruimtevoordeel werd plots één grote zwakte en het verlies was niet meer te vermijden.

Rein speelde een degelijke partij op bord één tegen Uhoda. Met zwart haalde hij een knappe remise waar niets op af te dingen viel. Een nipte nederlaag dus die zeker te vermijden was geweest.

Thomas

Ploeg twee stond in voor het klaarzetten van de zaal op zondag. De zaal was reeds bezet, oorzaak hiervan was een dubbele boeking. Er moest dus een andere oplossing gevonden worden, maar ondanks verwoede pogingen van Ida werd duidelijk dat we zondag geen mirakels konden verwachten van Jezus. De enige mogelijke oplossing was spelen in het café. Ook kwam bijna niemand van ploeg 2 opdagen voor dit klaarzetten, wat het nog lastiger maakte om de hele verhuis op tijdig klaar te hebben.

De tegenstander, Anderlecht 2, was op elk bord +- 100 punten sterker, behalve het laatste.

Thomas begon het hevigste aan de partij, hij offerde een kwaliteit om de koning van zijn tegenstander (Koen Heynen) in het midden te houden. Hij stond duidelijk beter rond zet 15, maar met nog 15 minuten te gaan voor 25 zetten was het niet duidelijk of hij dit voordeel kon omzetten in winst.

Dirk had als eerste gedaan,  met zwart had hij een kleine nadeeltje maar toen werd afgewikkeld na een gelijk eindspel: remise op bord 2. ½ - ½

Ik was iets te uitbundig van start gegaan tegen de philidor verdediging en stond duidelijk passiever toen mijn tegenstander remise aanbood. Een blik op de andere borden leerde dat Bart Van Praag gelijk stond, Joris en Thomas stonden gewonnen en Romain stond ook beter à remise op bord 5. 1-1

Thomas bleef goeie zetten spelen en nog voor de 40^e zet gespeeld was gaf Koen op: 2-1.

Romain stond beter maar nam remise aan, een goeie keuze gezien de stellingen op de andere borden: 2,5 – 1,5.

Joris stond gewonnen maar verloor opeens een stuk. Gedemotiveerd speelde hij nog enkele zetten verder om dan op te geven. Analyse achteraf leerde dat zelf zonder het stuk de stelling gewonnen was, jammer! 2,5-2,5

Bart stond op dat moment nog volkomen gelijk, maar weigerde het remise-voorstel van zijn tegenstander. Blijkbaar terecht, want na wat melken won hij een pion. Hoewel zijn tegenstander nog wat flauwe truuken probeerde won hij de partij.

Einduitslag:

3,5 – 2,5.

Stand reeks 3B:

TSM, de enige titelfavoriet met een elogemiddelde van 2200 staat aan de leiding.

Humbeek, het zwakke broertje in deze reeks met een elogemiddelde van 1500 staat laatste.

Al de andere ploegen met elogemiddeldes tussen 1900 en 2000 zullen het hele seizoen spelen om niet als voorlaatste te eindigen.

Het was best gezellig in Kapelle-op-den-Bos zondag. Niet zozeer omwille van de nostalgie die dit dorp bij uw verslaggever teweegbrengt en evenmin door de aanwezigheid van het voltallige begeleidersteam op het Belgisch Jeugdkampioenschap, hoewel dat al wat dichter bij de waarheid ligt. De voornaamste reden was echter de quasi-thuismatch die onze club daar speelde: met maar liefst 4 Leuvense teams en in de teams van de tegenstander ook nog eens een hele hoop oude en minder oude bekenden was het net alsof we deze keer wél in onze eigen zaal mochten spelen. Er was tussen pot en pint zelfs sprake van overlopers al had dat vooral te maken met Hugo's kookkunsten en "gebrek aan sterke spelers".

Dat laatste was uiteraard om te lachen, al was daar in onze match niets van te merken. Met een droge 0-6 score vertrok onze ploeg omstreeks 20u richting thuisfront, nadat ook Rein op bord 1 zijn tegenstander de das had omgedaan in een toreneindspel. Rein had de voorbije weken weer heel wat ervaring opgedaan op het Wereldkampioenschap en dat bleef niet onopgemerkt. Zijn tegenstander, kameleon en berucht tijdnoodspeler Birger Schrevens, kende de theorie om het met een eufemisme te zeggen "iets minder goed dan zijn tegenstander". Na een schamele 15 zetjes stond hij met wit dan ook een stelling en een uur op de klok achter. Rein liet zich echter naar eigen zeggen onnodig verleiden tot pionwinst waarna het voordeel minder duidelijk werd. De pion werd al gauw teruggegeven en er ontstond een stelling waarvan de beoordeling te moeilijk in te schatten was voor uw verslaggever. Of het nu vooral aan Birgers tijdnood of Reins ervaring lag, heb ik niet kunnen waarnemen, maar het leek me dat Rein het eindspel weer prima gespeeld heeft.

Op het tweede bord leek Thomas vanop mijn plaats "weer" niet veel compensatie te hebben voor de geofferde pion. Dat dat er vanop zijn plaats "weer" lichtjes anders uitzag, bewees hij met zeer creatief en sterk spel. Schijn- en echte offers volgden zich een snel tempo op en toen de vlag van zijn tegenstander viel (na reconstructie bleek op zet 41), was het kalf allang verdronken. Een partij waarvan ik alvast graag eens een analyse zou zien!

Ikzelf speelde op het derde bord een lekker thematische partij. Mijn tegenstander liet zijn koning in het centrum en begon vervolgens iets te gulzig aan te vallen op de koningsvleugel. Er was echter weinig coördinatie tussen zijn stukken en voor de aanval goed en wel begonnen was, kon ik het centrum openbreken met een dodelijke mataanval tot gevolg. De drie gouden regels in de opening zijn: centrum bezetten, stukken ontwikkelen en? Juist ja...

Links van mij leek een oude Steven Foulon herboren, al bedoel ik dat niet echt positief. Iets te optimistisch spel met nogal makkelijk te pareren dreigingen leken hem reeds vrij snel de das om te gaan doen, maar zijn vriendelijke tegenstander en oude bekende, Louis Roels, liet "de farse" ontsnappen. Hij zal het geweten hebben.

En dan hebben we nog de sympathieke broers Van Herck op bord 5 en 6. Raf moest het opnemen tegen Bart Van Praag die met wit eerst ruimte nam in het centrum en dan op de koningsvleugel en tenslotte gebruik maakte van de gedrongen zwarte positie om binnen te vallen op de damevleugel. Ook lekker thematisch!

Rob had de winst in handen tegen Jan Londers. Die beweerde heel wat compensatie te hebben voor een pion, maar dat viel lelijk tegen. Toen Rob een extra pion kon winnen, verkoos hij echter te slaan met het verkeerde stuk en liet hij pardoes zijn dame nemen. Een einde in mineur voor de net 18 jaar geworden Humbekenaar, maar voor ons team een mooie kers op de spreekwoordelijke taart!

0-6 dus en een uitstekende voorbereiding voor het tornooi!

Bijna had ik nog verslag gedaan van ons zevende of nulde bord waar Dirk Van de Vijver een ganse partij 2 pionnen voorstond, maar men wist mij toch te melden dat de nochtans op dezelfde rij spelende Dirk eigenlijk in ploeg 1 meespeelde. Hoe hij het er uiteindelijk vanaf bracht, leest u in het volgende spannende avontuur van Leuven Centraal 1.

Verslag: Joris

Omdat ik het verslag van de vorige ronde al had geschreven, heb ik zondag niet speciaal gelet op de anderen hun partij en me volop geconcentreerd op de mijne. Dat heeft opgeleverd wat betreft het resultaat (zie verder), maar als dan blijkt dat niemand anders het verslag schrijft, is het natuurlijk altijd jammer. Dit verslag is dan ook in de eerste plaats een oproep aan mijn ploeggenoten om de volgende rondes ook eens een verslag te schrijven en in de tweede plaats aan de andere ploegen, want het aantal verslagen is helaas typisch omgekeerd evenredig met het aantal rondes.

Op bord 1 speelde Dirk zijn typische remise. Het begint bijna een fenomeen te worden; volgens mij heeft de man nog niks verloren. Twee winstpartijen en 5 remise of zo, dat is, denk ik, zijn voorlopige balans. Misschien niet de meest spectaculaire manier van spelen, maar het rendeert wel.

Rein pakt het dan weer heel anders aan. Die heeft dit seizoen nog bijna niets anders gedaan dan gewonnen en zal dan ook snel weer een heel pak stijgen. Ook deze ronde was het niet anders. Zijn tegenstander probeerde in tijdnood nog wel vrij onsportief 2 stukken tegelijk te pakken, maar Rein liet zich niet bedotten.

Patje heb ik dit seizoen nog niet zoveel zien spelen. Dat zou aan mij kunnen liggen, maar zijn partij zondag doet vermoeden dat de man momenteel geen competitieritme heeft. Met wit leek hij gewillig klaar te liggen op de slachtbank, nochtans tegen een lager geklasseerde tegenstander.

Ik hoop dat ik het niet "jinx" door het uit te spreken, maar Thomas is aan een goed seizoen bezig. Bijna niet verloren en als dat dan toch gebeurt, is het met de kleinst mogelijk marge. Het feit dat hij onlangs remise hield tegen Steff met een dame achter is misschien veelzeggend :-). Zondag werd hij belaagd met een scherpe anti-siciliaan, maar de stelling kantelde volledig toen zijn tegenstander het onnauwkeurig speelde. De gewonnen pion werd teruggegeven voor een verschroeiende aanval. Om het niet te complex te maken koos hij vervolgens voor het pioneindspel met de verste vrijpion. Vreemd genoeg bleek dat eindspel remise.

Mijn eigen partij liep niet zo vlot. De opening was niet geheel wat ik ervan verwacht had en om het niet erger te maken moest ik behoorlijk wat tijd investeren. In minimale tijdnood en ogenschijnlijk iets mindere stelling maakte ik bijna de veelgemaakte fout een wanhoopspoging te doen. Het laatste Open Leuvens had me echter geleerd dat diegene die het langst "niets doet" meestal aan het langste eind trekt. Zo gezegd, zo gedaan: ik bleef rustig, bleef gezonde zetten spelen en al gauw ging mijn tegenstander de fout in: hij probeerde iets. Om zet 40 te halen wikkelde ik af naar een eindspel met het loperpaar en actievere toren. Dat winnen ging eigenlijk verrassend vlot.

Steven Foulon had een baaldag. Hij kwam met zwart vrij snel onder druk te staan en wist zich daar nooit echt uit te redden.

3-3 is geen slecht resultaat voor de topper tussen nummers 2 en 3, maar er had wellicht nog iets meer in gezeten.

Verslag: Joris

Na 4 ronden stond Leuven 2 met 5 matchpunten ergens in het midden. TSM stond met 8 punten aan de leiding en Humbeek met 0 laatste.

In Leuven 2 zijn de vaste spelers: KKK-man, die met 3,5/4 een groot aandeel heeft in de 5 matchpunten en met de witte stukken onverslaanbaar is, Damien die vrij moeiteloos 2,5/3 heeft gescoord, Potentieel had 2/3, al had er meer ingezeten. Ikzelf had een vrij zwakke 1,5/4.

Voor deze wedstrijd werden we versterkt met Petrosian-D (altijd goed voor remise) en schots-weer (nogal onvoorspelbaar dit seizoen). 

Potentieel haalde met zwart zijn “pet-najdorf” variant boven, zijn tegenstander begreep dat hij in deze opening iets moest offeren maar koos blijkbaar voor het verkeerde stukoffer zonder al te veel compensatie, al vrij snel 1-0. 

Damien speelde een vrij ingewikkelde partij (tot daar mijn analyse), ik had er vertrouwen in dat hij “zoals gewoonlijk” wel ging winnen, maar toen ik na een denkbeurt aan mijn bord weer opstond bleek de partij afgelopen te zijn, een toren weggeblunderd --> 1-1. 

Wanneer KKK-man wit heeft kunnen de zwartspelers maar beter opletten. Ook nu weer werd de zwarte stelling na een offer opengereten. De koning zocht nog een veilig plekje op a8, maar er was geen houden aan. 2-1

Ikzelf speelde Italiaans (een loper op c4, dat kan enkel goed zijn), en speelde vrij snel Pg5 (mat!). Mijn tegenstandster had dit echter gezien en haar breekzet d5! Gaf haar goed spel voor de geofferde pion die dan ook snel werd teruggewonnen. Ik ruilde de dames om zo toch niet al te snel matgezet te worden. Ik vervolgde met een gewoonweg schitterend paardmanoeuvre: Pg5-f3-d4-f5-e7-c6-b8, ondertussen een opeenvolging van flauwe truuken dreigend. De tactische pointe van dit manoeuvre leverde mij een stelling met pluspion op, terwijl mijn tegenstander enkel geïsoleerde pionnen overhield. Jammergenoeg was een hiervan een vrijpion en kon mijn koning niet deelnemen aan het spel door haar actieve lopers. Er werd afgeruild naar een potremise eindspel (nog meer pot en het eindspel had een broske en een leren klak). Zwart een pion op f6 en h6, koning op g7 en witveldige loper op d1. Wit pion op f4, g4, h3. koning op f5 en een witveldige loper. Mijn tegenstander stelde remise voor en nadat dit geweigerd werd speelde ze a tempo haar loper heen en weer tussen d1 en e2. Ik bracht mijn koning naar e7 en speelde na h4 ook g5. Er volgde  –…  hxg5. – hxg5 , fxg5 – f5 (!) gevolgd door winst (een leuke winst, al zeg ik het zelf). 3-1

Petrosian –D stond zelf iets onder druk in zijn partij, zijn tegenstander had de halfopen a-lijn om druk uit te oefenen. PD koos een actief plan om aan de druk te ontsnappen, opende de f-lijn om daar compensatie te halen en dit lukte. Het werd remise, een uitslag die menigeen voorspeld had. 3.5-1.5 en de winst was binnen.

Schots-weer kwam met zwart onder druk te staan, bleef cool en wanneer de stelling opklaarde graaide hij een pion op g2 mee. Er werd afgeruild naar een toreneindspel. Maar ofwel was de winst te moeilijk ofwel had schots-weer er geen zin meer in aangezien de ploegwinst toch al binnen was --> remise en 4-2.

Na deze overwinning staan we 3^e met 7 matchpunten. TSM staat met 10 matchpunten aan de leiding en Humbeek heeft nog steeds 0 punten. Voor de volgende wedstrijd gaan we op bezoek naar (margin)Aalst, winnen is de boodschap + hopen dat TSM verliest, en dan vol voor de titel 😉

- You know who.