3,5-0,5 lijkt precies wel de eeuwige score van ploeg 7. Het is nu namelijk al de derde keer op rij dat onze ploeg net geen complete winst haalt. Hier mogen we echter zeker niet te veel over klagen, want dit mooie resultaat tegen SK Oude God 4 is genoeg om ons een stap dichter bij de promotie naar afdeling 4 te zetten. We zitten nu immers op een duidelijke tweede plaats in onze reeks, nadat de Rode Loper 1, onze dichtste concurrent voor deze plaats, gelijk heeft gespeeld tegen Kapellen 1. De kloof tussen Leuven Centraal en de Rode Loper wordt dus voorlopig alsmaar groter.

Ons gewoonlijk verloop bij de interclub is dat Jonathan op bord 4 het snelst klaar is door een knotsgekke partij te winnen en ook Jan niet veel later zijn tegenstander van het bord weet te spelen, terwijl Jasper en ik op de hogere borden heel wat langer moeten zwoegen om al dan niet een heel punt binnen te krijgen.

Deze keer gebeurde het omgekeerde: Jasper op het eerste bord kon zijn tegenstander al in de opening in een gevaarlijke positie verstrikken, waarbij deze nauwelijks zijn stukken veilig kon bewegen. Daarbij dacht hij in enkele kritieke posities wel heel erg kort na. Te kort blijkt het, want Jasper won als gevolg een toren en hiermee ook de partij.

Mijn tegenstandster maakte eveneens een fout in de opening en verloor een pion, maar kreeg dan toch een actieve stelling met haar aanvallende torens, loper en dame. Mijn gebrek aan tijd deed me bijna panikeren, maar ik zag gelukkig een zet waarmee ik een tweede pion kon winnen en de aanval kon belemmeren. Zo dreef ik mijn vrijpion tot promotie en was het tweede punt voor Leuven Centraal 7 binnen.

Ook Jan op bord 3 leek vroegtijdig een volledig verpletterende positie te creëren, waarbij hij met zijn pion en dame tot de voorlaatste rij van zijn tegenstanstander kon binnen dringen om diens onveilige koning te terroriseren. Deze tegenstander vond echter een tactische zet waarmee hij Jans sterke pion kon afpakken. Ook de resterende zetten verdedigde hij zeer goed en hoewel Jan nog lang probeerde door te vechten, kon hij de gelijkheid van de stelling ook in het eindspel niet voorkomen. Voor deze remise waren we in ieder geval ook wel dankbaar, aangezien dit de ploegwinst alvast verzekerde.

Dan bleef alleen Jonathan over, strijdend op het laatste bord. Dit keer ontbraken de vele verrassende wendingen die we soms van Jonathans partijen kunnen verwachten. Hij nam zijn tijd om na te denken en won in het middenspel rustig een pion, waarna hij op juiste wijze alle stukken afruilde om tot een koning-en-pionneneindspel te geraken. Jonathan had de dag ervoor urenlang precies dit soort eindspel gestudeerd, en wist dus perfect de juiste zetten om zijn pion tot promotie te begeleiden.

Het laatste punt was binnen en we konden allen met een gerust hart naar huis keren, dromend van onze mooie tweede plaats.