KGSRL, ’s lands grootste en veruit meest prestigieuze club, organiseerde ook dit jaar tijdens de Gentse Feesten haar jaarlijkse Open van Gent. Net zoals vorig jaar vond er tegelijkertijd ook een gesloten “normentornooi” plaats. Dat is een toernooi waarin opkomende talenten de gelegenheid krijgen een (groot)meesternorm te behalen. Zulk een norm is een van de criteria nodig om uiteindelijk meester (IM) of grootmeester (GM) te worden.
FM Sterre Dauw, speler bij onze eerste ploeg, greep de kans en behaalde een IM-norm. Na enkele weken eerder kampioen van Vlaanderen te zijn geworden ging hij dus door op zijn elan. Met een mooie score van 5.5 op 9 belandde Sterre op een gedeelde tweede plaats. Winnaar van de gesloten groep was GM Daniel Howard Fernandez.
Dauw, Sterre – Dgebuadze, Alexandre
positie na 37. bxc6
Op weg naar zijn meesterresultaat legde Sterre GM Alexandre Dgebuadze over de knie.
Gaandeweg had Sterre (met wit) een klein plusje opgebouwd. Voor de winst moest er evenwel nog hard gewerkt worden. Op zet 37 gaat zwart, onder druk, in de fout en wit slaat toe.
37. … Kf6? (nodig was 37. … Lc7 en zwart kan blijven vechten) 38. Txe5! Kxe5 39. c7 Ta8 40. Lxb6 1-0
Het open gedeelte bestond uit drie toernooien: een FIDE-gehomologeerd tornooi, waarin de partijen meetelden voor de FIDE-rating, een niet-FIDE-gehomologeerd toernooi, voor spelers die niet willen dat de nabije Gentse Feesten hun mooie rating bezoedelen, en een toernooi voor 55-plussers. Deze drie tornooien telden gezamenlijk maar liefst vierhonderd deelnemers.
Het gesloten toernooi en de hoogste borden van het FIDE-gehomologeerd toernooi werden gespeeld in het prachtige kader van de Sint-Barbarakerk.
Tussen de mensenzee van het Open van Gent waren er slechts twee spelers van Leuven Centraal. Van deze twee behaalde Ramona Golsta met 5.5 uit 9 een zeer mooi resultaat.
Dat kan niet gezegd worden over de andere, uw dienaar Stef Renkens. De “ça va nog” 4 op 9 verbergt een zeer ondermaatse prestatie, want de punten werden behaald tegen een gemiddelde tegenstand die op papier zeer haalbaar was. Het klassieke excuus dat alle tegenstanders “alweer zwaar ondergeklasseerd” waren snijdt niet echt hout. Misschien was ik, als bescheiden tornooi-organisator, te veel onder de indruk van de schitterende organisatie die collega’s uit Gent alweer uit de mouw werd geschud. Laten we het daarop houden. Het verhindert niet dat ik 42 elopunten lichter huiswaarts keerde. “Ik laat me het niet aan het hart komen” (zeg ik met stiff upper lip).
Volgend jaar ga ik zeker terug, hopelijk als lid van een (veel) grotere delegatie van Leuven Centraal.