Terwijl de club globaal genomen een schitterende eerste speeldag afwerkte, kan dat niet gezegd worden van onze vijfde ploeg. Dit team heeft normaal gesproken genoeg bagage om bovenin de rangschikking mee te draaien. Helaas trapten we het seizoen af met een valse noot, want tegen onze tegenstanders uit Anderlecht werd er niet meer dan een gelijkspel behaald. Niettemin had meneer Elo ons had ingefluisterd dat dit een heel haalbare kaart was.

Helaas had ik een belangrijke rol in de misstap. In de opening bleek ik niet goed uitgeslapen, deed een domme verwisseling van zetten en zag mijn stelling snel in een puinhoop veranderen. Omdat een snelle opgave in een teamcompetitie niet echt goed is voor het moreel van de ploeg, bleef ik aanklampen, en dat leek wonderwel te lukken. Mijn tegenstander miste enkele gemakkelijke paden naar de winst, en mijn koning geraakte uit het matnet. Helemaal uit de problemen geraakte ik echter nooit, en toen torenverlies onvermijdelijk was, gooide ik de handdoek.

Ondertussen had Bart zich wel netjes en snel gekweten van zijn taak, en wist ook Hasan zijn tegenstander tegen zijn achterlijn te versmachten.

Terwijl ik op mijn eigen ruïne aan het staren was, zag ik dat de tegenstander van Josh met een heel dubieus inhakte op de zwarte koningsstelling. Toen ons vierde bord het (smalle) pad naar de bevrijding niet vond, ging hij strijdend ten onder.

Erg jammer. Volgende keer moet het beter.