Een verslag schrijven over een teleurstellende prestatie valt niet mee.

Met het tweede team van Braine diende zich zeer haalbare kaart aan. Zij hebben nog geen enkele match kunnen winnen en bengelen in de onderste regionen van een reeks. “Verplichte kost” dus, tenminste als je de reeks wil winnen.

Dat is dus niet gelukt. Aan Hasan op bord 1 en Josh op bord 4 zal het niet gelegen hebben. Hasan krijg van zijn tegenstander al snel een volle toren in de schoot geworpen, zei “dank u” en mocht snel een één achter zijn naam invullen. Josh won ook vrij snel een pion, en de stelling van zijn tegenstander zag eruit als een gebit dat op orthodontie zat te wachten. Ook dat resulteerde in vlotte winst.

Bij Bart op bord 3 ging het echter al vroeg mis. Pionverlies bij slechte stelling (“ik had het nochtans gezien, en toch liet ik het toe”), dan nog iets “proberen”, met een snel “curtains” tot gevolg.

Ik had op bord 2 lang een behoorlijke stelling, maar mijn jonge tegenstander speelde veel beter dan zijn erg lage elo deed vermoeden. Mijn remiseaanbod (bij een 2-1 stand) sloeg hij resoluut af. Terecht, zo bleek, want in een dame-eindspel liet ik mijn koning in een matnet verstrikken. Zo moeilijk was het niet te zien. Ik zag het pas nadat ik mijn fatale zet had uitgevoerd.

Volgende ronde zal het beter moeten, want dan spelen we tegen het derde team van CREC Charleroi, een directe concurrent voor een ereplaats.